Onze hond, Gyzmo, heeft een vriendinnetje. Hij, bijna 12, nog niet veel in aanraking geweest met andere honden. En die honden waar hij wel eens mee gespeeld had waren allemaal reuen. Nu had hij afgelopen zondag kennis gemaakt met een teefje. Zij is 4 jaar oud en komt in de vakantie hier logeren. Wij vonden het dus nodig om eerst eens even kennis te laten maken om te zien of het "klikt".
En klikken doet het!
Ik heb al vaker een hond gehad, maar nog nooit "hondenliefde" meegemaakt. Och arm beestje! Hij is tot over zijn oren verliefd! En dat op zijn leeftijd. :-)
Het teefje zit nu in haar "loopse periode" en ziet onze Gyz wel zitten als kandidaat. Hij ziet haar ook erg zitten, het jammere aan dit alles is enkel dat hij met de beste wil van de wereld niet weet hoe. Best zielig om te zien.
Nadat wij zondag terug thuis waren gekomen, was al vrij snel duidelijk dat hij onrustig was.
Maandag en dinsdag zat hij zodanig te zoeken, piepen en zuchten dat ik het idee kreeg dat hij haar echt miste.
Dus wat doet dit vrouwtje?? Hem vragen of hij haar miste. Iedere keer als ik haar naam noemde begon hij te kwispelen en liep hij naar buiten richting de auto. Zo van; "Kom vrouwtje, we gaan naar haar toe". Echt schattig.
Gisteren heb ik hem uit zijn lijden verlost en mijn vriendin gebeld of Gyzmo mocht komen spelen.
( Wel raar, normaal bellen wij elkaar op om onze dochters met elkaar te laten spelen of voor een "koffieklets", nu was het voor onze honden hahaha). Enfin, gisteren was het dus de beurt aan Gyzmo om te gaan spelen.
En opgetogen dat hij was! Op het moment dat ik wist dat we bijna gingen vertrekken heb ik hem verteld dat we naar haar toe gingen. Bijna euforisch werd hij: hij begon te kwispelen, janken, zingen bijna, rondjes draaien en ondanks zijn heupen die het een beetje laten afweten, zelfs te springen. :-D Gek beest.
Bijna bij haar straat begon hij weer stilletjes aan te jammeren. Eenmaal bij haar waren ze net een verliefd koppeltje, samen spelen, wandelen in de tuin en bij elkaar liggen.
Omdat het teefje nog steeds loops was, wilde ze meer dan enkel samen zijn....
Tja dan merkte ik wel dat ons bejaard beestje toch erg oud begin te worden. En nog steeds "maagd" was; Hij wilde best, maar wist niet goed hoe. Net alsof het was van" ik wil wel maar kan niet of weet niet hoe". Het teefje begon ongeduldig te worden en begon op allerlei manieren Gyzmo duidelijk te maken hoe hij het moest doen. Hilarisch dus om te zien!
Wij begonnen binnen de teksten erbij te verzinnen, echt komisch verhaal geworden. De details laat ik voor mezelf. Geen idee tenslotte wie dit nu uiteindelijk wel of niet leest.
Al met al een leuke middag geweest. Samen hebben de twee honden knus tegen elkaar gelegen en zelfs even geslapen. De vakantie die gaat komen voor hun, gaat zeker zonder problemen onderling verlopen.
Of gyzmo ooit papa gaat worden betwijfel ik. Maar dat hij er een vriendin bij heeft, is zeker en gun ik hem van harte!
Op het moment dat ik dit schrijf, ligt hij prinsheerlijk op de bank te slapen. Is hij weer heerlijk rustig en zelfs zijn heupen lijken hem even niet te deren. Zalig is dat.
Wat je toch op je oude dag nog kan meemaken...als hond.
Riesje x
donderdag 12 juli 2012
woensdag 27 juni 2012
eigenwijs, koppig of gewoon dwars?
Examenstress of gewoon stress omdat er allerlei proefwerken / toetsen op je afkomen is normaal bij de meeste mensen. Mijn meisje van net 8 had er ook last van. Naar mijn bescheiden mening vind ik dat veel te vroeg. Net 8 jaar, in de 2e klas van de basisschool en nu al heuse proefwerkweken. Waarom is dit eigenlijk nodig? Feit is wel, "jong geleerd is oud gedaan", maar toch. In mijn tijd ( lees enkele decenia geleden èn in een ander land) ging het er anders aan toe. In mijn geheugen toch. De gevreesde proefwerkweken kwamen pas in het voortgezet onderwijs. Enfin, nu niet.
Dochterlief had van haar juf een volledig leerschema gekregen en ze kon eraan beginnen. De motivatie zakte haar letterlijk in de schoenen, en toch beet ze door! ( mama is nog steeds trots daarop!)
Maar toen kwamen die toetsen, de een wat lastiger dan de andere. Met als gevolg een deuk in haar zelfvertrouwen met daaraan het gevolg van ontbreken aan motivatie. En dan tref je je dochter aan van "ik kan het niet en dus doe ik niets meer, het heeft toch geen zin. Ik blijf wel lekker zitten dit jaar".. Tja zie dan maar eens een 8 jarige die nog koppiger kan zijn dan een ezel, te overtuigen dat ze toch echt even door moet zetten. Ik vond het een hele lastige klus. Tips en adviezen gevraagd aan mijn moeder, haar juf en zelfs aan de mensen van de zorg op school. Mijn trucendoos was leeg en ik wist echt even niet meer hoe Britt nu te benaderen. Ik en samen met mij vele anderen waaronder haar eigen juf, waren ervan overtuigd dat ze het wel degellijk kon en bleven dat herhalen. Ze bleef echter volhouden van niet. Tja, wat heb je daar dan tegen in te brengen?
Nadat ik het uiteindelijk aan haar had toegegeven het niet meer te weten wat te doen en haar gezegd dat ik het wel heel erg belangrijk vond dat ze toch in ieder geval haar best moest blijven doen, was gek genoeg het keerpunt. Tja zo zie je maar dat ik ook elke dag nog bijleer.
Ze heeft haar best gedaan en de resultaten mogen er zijn!!! Ze gaat over en in september mag ze starten in het 3e leerjaar. SUPERTROTS zijn we! en gelukkig zij ook. Het euvel is enkel dat het madammeke het niet goed genoeg vindt. "Het zijn niet allemaal negens en tienen hè mam!" DUH! Waarop deze mama enkel zei, tja meisje als je dat per se wilt, ga je in het vervolg meer moeten leren en NOG beter je best moeten doen... Antwoord van de wijsheid zelve; "ja echt superhard heb ik ook weer niet gewerkt he?" I rest my case ;-)
Ik ben in ieder geval een leerpunt wijzer.
Onze 3 kadetten kunnen gaan genieten van een welverdiende vakantie. Vanaf 3 september gaan er 2 naar klas 3 en 1 naar klas 4! Met 3 prachtige rapporten gaan ze vrijdag de zomervakantie tegemoet! Deze vakantie kan voor hun niet meer kapot! En ze hebben van ons 2 supertrotse ouders gemaakt! Supergoed gedaan meiden!!
Riesje x
Dochterlief had van haar juf een volledig leerschema gekregen en ze kon eraan beginnen. De motivatie zakte haar letterlijk in de schoenen, en toch beet ze door! ( mama is nog steeds trots daarop!)
Maar toen kwamen die toetsen, de een wat lastiger dan de andere. Met als gevolg een deuk in haar zelfvertrouwen met daaraan het gevolg van ontbreken aan motivatie. En dan tref je je dochter aan van "ik kan het niet en dus doe ik niets meer, het heeft toch geen zin. Ik blijf wel lekker zitten dit jaar".. Tja zie dan maar eens een 8 jarige die nog koppiger kan zijn dan een ezel, te overtuigen dat ze toch echt even door moet zetten. Ik vond het een hele lastige klus. Tips en adviezen gevraagd aan mijn moeder, haar juf en zelfs aan de mensen van de zorg op school. Mijn trucendoos was leeg en ik wist echt even niet meer hoe Britt nu te benaderen. Ik en samen met mij vele anderen waaronder haar eigen juf, waren ervan overtuigd dat ze het wel degellijk kon en bleven dat herhalen. Ze bleef echter volhouden van niet. Tja, wat heb je daar dan tegen in te brengen?
Nadat ik het uiteindelijk aan haar had toegegeven het niet meer te weten wat te doen en haar gezegd dat ik het wel heel erg belangrijk vond dat ze toch in ieder geval haar best moest blijven doen, was gek genoeg het keerpunt. Tja zo zie je maar dat ik ook elke dag nog bijleer.
Ze heeft haar best gedaan en de resultaten mogen er zijn!!! Ze gaat over en in september mag ze starten in het 3e leerjaar. SUPERTROTS zijn we! en gelukkig zij ook. Het euvel is enkel dat het madammeke het niet goed genoeg vindt. "Het zijn niet allemaal negens en tienen hè mam!" DUH! Waarop deze mama enkel zei, tja meisje als je dat per se wilt, ga je in het vervolg meer moeten leren en NOG beter je best moeten doen... Antwoord van de wijsheid zelve; "ja echt superhard heb ik ook weer niet gewerkt he?" I rest my case ;-)
Ik ben in ieder geval een leerpunt wijzer.
Onze 3 kadetten kunnen gaan genieten van een welverdiende vakantie. Vanaf 3 september gaan er 2 naar klas 3 en 1 naar klas 4! Met 3 prachtige rapporten gaan ze vrijdag de zomervakantie tegemoet! Deze vakantie kan voor hun niet meer kapot! En ze hebben van ons 2 supertrotse ouders gemaakt! Supergoed gedaan meiden!!
Riesje x
dinsdag 10 april 2012
Kleine kindjes kleine dingen, grote kindjes grote vragen..
Paasvakantie met kinderen is net gepasseerd. Nu een weekje (lees paar dagen) even zonder kinderen en dus "rust". Kleine kindjes worden groot, kleine vraagjes groeien dus mee en worden gesprekken van enkele uren. Zo kreeg ik vorige week een vuurdoop, naar mijn bescheiden mening iets te vroeg. Maar als een kind aangeeft vragen te hebben, ga je ervoor zitten en neem je even de tijd. Hier in huis een bekend "ffkes thee gesprekje"-moment. Mijn oudste stiefdochter wilde weten wat ze moest doen na deze school. ( Zit nu in 3e leerjaar basisschool.) Ze wist nog niet geheel wat ze precies later wilt doen als beroep en vond het stilletjes aan tijd worden om daar eens goed over na te denken. Bij haar mama kreeg ze een antwoord van je bent daar te jong voor, we hebben het er nog wel eens over. Dus kwam ze bij mij, want het bleef haar dwars zitten. Ze is erg bang dat ze een verkeerde keus maakt en wat dan?? Tja, dan zet ik mijn strijkwerk weer weg en ga ik er met haar eens voor zitten. Op het gemakje, want dit is over HAAR toekomst en dus belangrijk.
2 dagen later pakte ik maar weer eens mijn strijkwerk op om met volle moed eraan te gaan beginnen...."Wanneer ga ik mijn maandstonden krijgen?" Was een vraag van weer de oudste. Lap! Weer datzelfde strijk aan de kant gezet en weer even met haar gebabbeld erover. Over wat ze zou kunnen gaan verwachten maar niet over de exacte datum, dat weet helaas niemand op voorhand te zeggen. Wederom na ongeveer een uur lang vragen en antwoorden over en weer over de veranderingen van een klein meisje naar een grote meid, stapte ze voldaan kaarsrecht bij mij vandaan om lekker zot te gaan doen bij haar zus en stiefzus. Ze rent naar binnen, geeft me een dikke kus en knuf en fluistert in mijn oor dat ik de liefste van iedereen ben! Zalig om dat te horen en het geeft me een goed gevoel. Tegelijkertijd krijg ik een raar gevoel. Hier moet een meisje toch met haar eigen mama over kunnen babbelen?
Ik blijf sommige dingen vreemd vinden dat er op de normaalste dingen in een leven toch nog een vorm van "taboe" heerst. Onder het mom van je moet ze niet wijzer maken als dat ze al zijn, wordt er in alle talen gezwegen naar kinderen toe. maar diezelfde ouders laten wel hun 10 en 8 jarigen naar de beelden kijken van bijvoorbeeld CSI of alle gruwelijke details van het busongeval in Zwitserland...Waar ze als bijgevolg dan weer over dromen...
Ik ga niet zeggen en ga er ook niet aan beginnen om te zeggen dat ik een perfecte ouder ben. Maar ik denk toch wel dat ik mbt opvoeden of begeleiden van kinderen toch iets andere grenzen weet te trekken als het gaat om informatie verstrekken. Het wijzer maken dus.
Ik heb liever dat een meisje van 7 weet waarom er ineens haartjes komen vanonder of dat een meisje van 8 weet waarom haar borstjes ineens gevoeliger worden of dat een meisje van 10 weet wanneer haar maandstonden kunnen komen of hoe het aan te pakken na de basisschool mbt vervolgopleiding. Dan dat ze meekrijgen hoe er iemand wordt vermoord en hoe ze dat op tv dan weer oplossen en de moordenaar weten te klissen.
Natuurlijk hou ik mijn informatie ietwat sober, maar ik blijf wel eerlijk.
Ik heb vorige week een hele week de functie gekregen als vraagbaak en informatiepunt. Tevens (tussen de bedrijven door) scheidsrechter ( soms blijkt het behang niet voldoende te zijn ;-) )en chauffeur.
Conclusie? Eind van de week de kinderen aan het werk gezet met een groot knutselthema, zodat mama eindelijk haar strijkwerk kon gaan doen. Joepie!
Zaterdag was alles gedaan in huis en kon ons gezinnetje eens genieten van een daguitstap naar het kabouterbos in Kasterlee.. En genieten dat we hebben gedaan! De soms zo wijsklinkende kinderen, waren lekker aan het ravotten en aan het spelen tussen de luchtwortels van de bomen en de kabouterhuisjes door.
Met een boterham met omelet, een flesje drinken en een koek en appel als dessert zaten ze alle drie te genieten van de prachtige natuur. De papa en mama weer van hun.
Zalig om kinderen te hebben!
En heerlijk dat ik een van die ouders mag zijn.
Riesje x
2 dagen later pakte ik maar weer eens mijn strijkwerk op om met volle moed eraan te gaan beginnen...."Wanneer ga ik mijn maandstonden krijgen?" Was een vraag van weer de oudste. Lap! Weer datzelfde strijk aan de kant gezet en weer even met haar gebabbeld erover. Over wat ze zou kunnen gaan verwachten maar niet over de exacte datum, dat weet helaas niemand op voorhand te zeggen. Wederom na ongeveer een uur lang vragen en antwoorden over en weer over de veranderingen van een klein meisje naar een grote meid, stapte ze voldaan kaarsrecht bij mij vandaan om lekker zot te gaan doen bij haar zus en stiefzus. Ze rent naar binnen, geeft me een dikke kus en knuf en fluistert in mijn oor dat ik de liefste van iedereen ben! Zalig om dat te horen en het geeft me een goed gevoel. Tegelijkertijd krijg ik een raar gevoel. Hier moet een meisje toch met haar eigen mama over kunnen babbelen?
Ik blijf sommige dingen vreemd vinden dat er op de normaalste dingen in een leven toch nog een vorm van "taboe" heerst. Onder het mom van je moet ze niet wijzer maken als dat ze al zijn, wordt er in alle talen gezwegen naar kinderen toe. maar diezelfde ouders laten wel hun 10 en 8 jarigen naar de beelden kijken van bijvoorbeeld CSI of alle gruwelijke details van het busongeval in Zwitserland...Waar ze als bijgevolg dan weer over dromen...
Ik ga niet zeggen en ga er ook niet aan beginnen om te zeggen dat ik een perfecte ouder ben. Maar ik denk toch wel dat ik mbt opvoeden of begeleiden van kinderen toch iets andere grenzen weet te trekken als het gaat om informatie verstrekken. Het wijzer maken dus.
Ik heb liever dat een meisje van 7 weet waarom er ineens haartjes komen vanonder of dat een meisje van 8 weet waarom haar borstjes ineens gevoeliger worden of dat een meisje van 10 weet wanneer haar maandstonden kunnen komen of hoe het aan te pakken na de basisschool mbt vervolgopleiding. Dan dat ze meekrijgen hoe er iemand wordt vermoord en hoe ze dat op tv dan weer oplossen en de moordenaar weten te klissen.
Natuurlijk hou ik mijn informatie ietwat sober, maar ik blijf wel eerlijk.
Ik heb vorige week een hele week de functie gekregen als vraagbaak en informatiepunt. Tevens (tussen de bedrijven door) scheidsrechter ( soms blijkt het behang niet voldoende te zijn ;-) )en chauffeur.
Conclusie? Eind van de week de kinderen aan het werk gezet met een groot knutselthema, zodat mama eindelijk haar strijkwerk kon gaan doen. Joepie!
Zaterdag was alles gedaan in huis en kon ons gezinnetje eens genieten van een daguitstap naar het kabouterbos in Kasterlee.. En genieten dat we hebben gedaan! De soms zo wijsklinkende kinderen, waren lekker aan het ravotten en aan het spelen tussen de luchtwortels van de bomen en de kabouterhuisjes door.
Met een boterham met omelet, een flesje drinken en een koek en appel als dessert zaten ze alle drie te genieten van de prachtige natuur. De papa en mama weer van hun.
Zalig om kinderen te hebben!
En heerlijk dat ik een van die ouders mag zijn.
Riesje x
dinsdag 28 februari 2012
Een brittebericht
Op valentijnsdag heeft Britt een ongelukkige val gemaakt en het gevolg is een gebroken arm. Ik bespaar je de details van die dag, stress, pijn en onmacht als ouder is niet iets wat je graag leest. Vorige week dinsdag terug voor controle geweest. Spalk mocht er eventjes af voor de foto's. Wat een verschil al met de week ervoor! Een rechte pols ipv een "s" vorm. En twee puntjes met draadjes waaraan je kan zien waar de pinnetjes erin zijn gegaan.
Vanmiddag weer terug naar de chirurg. Dan mag eindelijk de spalk eraf en mag Britt een flashy gips uitzoeken. Britt heeft niet al te best geslapen vanacht, zenuwen omdat ook de draadjes eruit mogen. Bang voor weer pijn, die nu eindelijk weg is. Als "goede" ouder probeer je dan te sussen en eea te relativeren. Toch kan ik me haar zenuwen wel voorstellen. Een arm breken doe je niet alle dagen, dus de gevolgen daarvan zijn onbekend. Gelukkig is het team in het ziekenhuis waar wij iedere keer weer mee te maken hadden een goed opgeleide groep mensen en ze kunnen super goed met kinderen overweg. Iets waar vele ouders nog van kunnen leren, waaronder ook ondergetekende. Want ja, hoe ga je daar nu mee om? Je kan tenslotte niet zeggen dat het helemaal geen pijn doet? Want als het dan toch een klein beetje zeer doet eventjes, sta je daar als ouder met je goede bedoelingen.
Ik ben Britt aan het leren om alles te nemen zoals het komt en daardoor kan ze zelf haar levenslessen halen. Ik bereid haar niet voor op het ergste, maar geef opties. Want elke ervaring opnieuw is een unieke en kan iedere keer weer op een andere manier ervaren worden.
Onder het mom van: "we zullen wel zien", gaan we straks naar het ziekenhuis.
Wel mooi om als ouder te ondervinden hoe jouw kind met haar "ongemak" omgaat. In een vermoeide bui heeft ze overal hulp bij nodig en gaat alles moeizaam. Maar als ze lekker fit en wakker is, doet ze er bijna alles mee. Wat ook leuk is om te zien is hoe snel kinderen zich kunnen aanpassen aan hun "nieuwe" situatie. Ineens links kunnen schrijven, tekenen, haren kammen, tanden poetsen. De grote mensen kunnen daar een groot voorbeeld aan nemen! Heerlijk zo flexibel dat kinderen kunnen zijn!
Als ouder maak je veel mee met je kinderen. Leuke, emotionele, spannende, verdrietige en minder leuke dingen. Maar 1 ding staat vast. Niets is zo leuk als een ouder van een kind te zijn. Niets is zo leerzaam als dat. Wij doen als ouder op onze manier onze best om de kinderen een zo goed mogelijke opvoeding te geven. Je krijgt daarvoor een onvoorwaardelijke liefde en leerlessen van terug!
Ik ben supertrots op mijn "kleine" meid! En dankjewel Britt dat je mama helpt bij jouw opvoeding. Samen zorgen we ervoor dat je een flinke grote meid wordt!
xxx
Riesje
Vanmiddag weer terug naar de chirurg. Dan mag eindelijk de spalk eraf en mag Britt een flashy gips uitzoeken. Britt heeft niet al te best geslapen vanacht, zenuwen omdat ook de draadjes eruit mogen. Bang voor weer pijn, die nu eindelijk weg is. Als "goede" ouder probeer je dan te sussen en eea te relativeren. Toch kan ik me haar zenuwen wel voorstellen. Een arm breken doe je niet alle dagen, dus de gevolgen daarvan zijn onbekend. Gelukkig is het team in het ziekenhuis waar wij iedere keer weer mee te maken hadden een goed opgeleide groep mensen en ze kunnen super goed met kinderen overweg. Iets waar vele ouders nog van kunnen leren, waaronder ook ondergetekende. Want ja, hoe ga je daar nu mee om? Je kan tenslotte niet zeggen dat het helemaal geen pijn doet? Want als het dan toch een klein beetje zeer doet eventjes, sta je daar als ouder met je goede bedoelingen.
Ik ben Britt aan het leren om alles te nemen zoals het komt en daardoor kan ze zelf haar levenslessen halen. Ik bereid haar niet voor op het ergste, maar geef opties. Want elke ervaring opnieuw is een unieke en kan iedere keer weer op een andere manier ervaren worden.
Onder het mom van: "we zullen wel zien", gaan we straks naar het ziekenhuis.
Wel mooi om als ouder te ondervinden hoe jouw kind met haar "ongemak" omgaat. In een vermoeide bui heeft ze overal hulp bij nodig en gaat alles moeizaam. Maar als ze lekker fit en wakker is, doet ze er bijna alles mee. Wat ook leuk is om te zien is hoe snel kinderen zich kunnen aanpassen aan hun "nieuwe" situatie. Ineens links kunnen schrijven, tekenen, haren kammen, tanden poetsen. De grote mensen kunnen daar een groot voorbeeld aan nemen! Heerlijk zo flexibel dat kinderen kunnen zijn!
Als ouder maak je veel mee met je kinderen. Leuke, emotionele, spannende, verdrietige en minder leuke dingen. Maar 1 ding staat vast. Niets is zo leuk als een ouder van een kind te zijn. Niets is zo leerzaam als dat. Wij doen als ouder op onze manier onze best om de kinderen een zo goed mogelijke opvoeding te geven. Je krijgt daarvoor een onvoorwaardelijke liefde en leerlessen van terug!
Ik ben supertrots op mijn "kleine" meid! En dankjewel Britt dat je mama helpt bij jouw opvoeding. Samen zorgen we ervoor dat je een flinke grote meid wordt!
xxx
Riesje
zaterdag 4 februari 2012
De winter met zijn nadelen
De winter eindelijk in het land en direct ligt datzelfde land PLAT!
Ruim 1275 km files en ik heb daarvan bijna 180 km ( lees: bijna de hele heenreis) in de file gestaan. Ongelooflijk. Een rit waar je normaal gesproken 1:45 uur over doet heb ik ruim 5 uur op gereden. De grootste uitdaging komt nog....ik moest daarna ook weer terug.
Wat een verschil is dat, rijden in Belgie over de Belgische snelwegen of rijden in Nederland, over de snelwegen. Zodra ik de grens over was....relatief schone wegen. Daarvoor had ik bijna skies of schaatsen nodig om me vooruit te kunnen komen.
Het heeft zo zijn nadelen om gescheiden te zijn en kinderen uit dat voormalig huwelijk te hebben.. Die moeten dan op zijn tijd ook naar de andere ouder. Op zich geen enkel probleem mee. Maar als je dan de omstandigheden hebt als gisteren..dan blijf ik toch wel liever thuis hoor. Meisjelief in de warmte en geen risico's lopen om in een ongeval verzeild te raken.
Gisteren was eigenlijk onverantwoord om daar door heen te rijden, zeker met een kind erbij. Maar regels zijn regels en gerechtelijke uitspraken kan je beter volgen om geen nare consequenties te krijgen.
Ik blijf wel bij mijn gemaakte standpunt; een eventuele herhaling gaat er niet komen! Niet nog eens dat risico lopen en spelen met mijn eigen leven en die van anderen. Want naar mijn bescheiden mening ben je dat op zo'n moment toch aan het doen.
Een advies aan onze wegenbeheerders: Neem een voorbeeld aan onze noorderburen! Zal veel ellende en ongevallen schelen.
Gelukkig is meisjelief heelhuids aangekomen en ben ik weer heelhuids en zonder blikschade terug thuis geraakt. Om 15:50 vertrokken en terug thuis om 23:24! ( enkele reis is de rit 179 km, dus tel maar uit!)
Riesje
Ruim 1275 km files en ik heb daarvan bijna 180 km ( lees: bijna de hele heenreis) in de file gestaan. Ongelooflijk. Een rit waar je normaal gesproken 1:45 uur over doet heb ik ruim 5 uur op gereden. De grootste uitdaging komt nog....ik moest daarna ook weer terug.
Wat een verschil is dat, rijden in Belgie over de Belgische snelwegen of rijden in Nederland, over de snelwegen. Zodra ik de grens over was....relatief schone wegen. Daarvoor had ik bijna skies of schaatsen nodig om me vooruit te kunnen komen.
Het heeft zo zijn nadelen om gescheiden te zijn en kinderen uit dat voormalig huwelijk te hebben.. Die moeten dan op zijn tijd ook naar de andere ouder. Op zich geen enkel probleem mee. Maar als je dan de omstandigheden hebt als gisteren..dan blijf ik toch wel liever thuis hoor. Meisjelief in de warmte en geen risico's lopen om in een ongeval verzeild te raken.
Gisteren was eigenlijk onverantwoord om daar door heen te rijden, zeker met een kind erbij. Maar regels zijn regels en gerechtelijke uitspraken kan je beter volgen om geen nare consequenties te krijgen.
Ik blijf wel bij mijn gemaakte standpunt; een eventuele herhaling gaat er niet komen! Niet nog eens dat risico lopen en spelen met mijn eigen leven en die van anderen. Want naar mijn bescheiden mening ben je dat op zo'n moment toch aan het doen.
Een advies aan onze wegenbeheerders: Neem een voorbeeld aan onze noorderburen! Zal veel ellende en ongevallen schelen.
Gelukkig is meisjelief heelhuids aangekomen en ben ik weer heelhuids en zonder blikschade terug thuis geraakt. Om 15:50 vertrokken en terug thuis om 23:24! ( enkele reis is de rit 179 km, dus tel maar uit!)
Riesje
donderdag 2 februari 2012
Tja als de familie er ook al aan begint, kunnen we niet achter blijven..
Eerst maar eens even voorstellen. Ik ben Riesje, Raisa voluit, maar zo word ik toch regelmatig genoemd. Ik babbel erg graag, maar iedere keer de telefoon pakken kan aardig oplopen. Dus, na een tijdje de blog van mijn moeder te hebben gevolgd en nu ook van mijn zusje..dacht ik dat ik niet achter kon blijven.. zo kan ik en mijn ei kwijt en misschien in de toekomst ook eens advies krijgen van anderen. Of meningen, iets waarvan ik denk dat je er alleen maar van kan leren. Mijn taalgebruik of zinsgebruik kunnen soms afwijken. Dat komt omdat ik een nederlandse ben die al weer een kleine tiental jaren in België woont.
Ik heb een dochter uit een eerdere relatie en heb nu, wat je tegenwoordig zegt, een nieuw samengesteld gezin. Groot woord. Gezin bestaat uit mijn verloofde Geert, dochter Britt ( Brittje) 2004, en twee stiefdochters Britt ( 2002) en Ine ( 2003). Een gezellige bende meiden dus waar Geert het soms knap lastig mee heeft :-) En niet vergeten: onze Gyzmo een reu ( lees: mannetjes hond) dus 4 meiden en 1.5 man/ reu..
Wat ik hier kom doen? gewoon mijn ei kwijt, de dingen die ik meemaak in mijn leven.
Ik heb een dochter uit een eerdere relatie en heb nu, wat je tegenwoordig zegt, een nieuw samengesteld gezin. Groot woord. Gezin bestaat uit mijn verloofde Geert, dochter Britt ( Brittje) 2004, en twee stiefdochters Britt ( 2002) en Ine ( 2003). Een gezellige bende meiden dus waar Geert het soms knap lastig mee heeft :-) En niet vergeten: onze Gyzmo een reu ( lees: mannetjes hond) dus 4 meiden en 1.5 man/ reu..
Wat ik hier kom doen? gewoon mijn ei kwijt, de dingen die ik meemaak in mijn leven.
Abonneren op:
Posts (Atom)