Een brittebericht

Op valentijnsdag heeft Britt een ongelukkige val gemaakt en het gevolg is een gebroken arm. Ik bespaar je de details van die dag, stress, pijn en onmacht als ouder is niet iets wat je graag leest. Vorige week dinsdag terug voor controle geweest. Spalk mocht er eventjes af voor de foto's. Wat een verschil al met de week ervoor! Een rechte pols ipv een "s" vorm. En twee puntjes met draadjes waaraan je kan zien waar de pinnetjes erin zijn gegaan.
Vanmiddag weer terug naar de chirurg. Dan mag eindelijk de spalk eraf en mag Britt een flashy gips uitzoeken. Britt heeft niet al te best geslapen vanacht, zenuwen omdat ook de draadjes eruit mogen. Bang voor weer pijn, die nu eindelijk weg is. Als "goede" ouder probeer je dan te sussen en eea te relativeren. Toch kan ik me haar zenuwen wel voorstellen. Een arm breken doe je niet alle dagen, dus de gevolgen daarvan zijn onbekend. Gelukkig is het team in het ziekenhuis waar wij iedere keer weer mee te maken hadden een goed opgeleide groep mensen en ze kunnen super goed met kinderen overweg. Iets waar vele ouders nog van kunnen leren, waaronder ook ondergetekende. Want ja, hoe ga je daar nu mee om? Je kan tenslotte niet zeggen dat het helemaal geen pijn doet? Want als het dan toch een klein beetje zeer doet eventjes, sta je daar als ouder met je goede bedoelingen.
Ik ben Britt aan het leren om alles te nemen zoals het komt en daardoor kan ze zelf haar levenslessen halen. Ik bereid haar niet voor op het ergste, maar geef opties. Want elke ervaring opnieuw is een unieke en kan iedere keer weer op een andere manier ervaren worden.

Onder het mom van: "we zullen wel zien", gaan we straks naar het ziekenhuis.

Wel mooi om als ouder te ondervinden hoe jouw kind met haar "ongemak" omgaat. In een vermoeide bui heeft ze overal hulp bij nodig en gaat alles moeizaam. Maar als ze lekker fit en wakker is, doet ze er bijna alles mee. Wat ook leuk is om te zien is hoe snel kinderen zich kunnen aanpassen aan hun "nieuwe" situatie. Ineens links kunnen schrijven, tekenen, haren kammen, tanden poetsen. De grote mensen kunnen daar een groot voorbeeld aan nemen! Heerlijk zo flexibel dat kinderen kunnen zijn!

Als ouder maak je veel mee met je kinderen. Leuke, emotionele, spannende, verdrietige en minder leuke dingen. Maar 1 ding staat vast. Niets is zo leuk als een ouder van een kind te zijn. Niets is zo leerzaam als dat. Wij doen als ouder op onze manier onze best om de kinderen een zo goed mogelijke opvoeding te geven. Je krijgt daarvoor een onvoorwaardelijke liefde en leerlessen van terug!

Ik ben supertrots op mijn "kleine" meid! En dankjewel Britt dat je mama helpt bij jouw opvoeding. Samen zorgen we ervoor dat je een flinke grote meid wordt!

xxx

Riesje

De winter met zijn nadelen

De winter eindelijk in het land en direct ligt datzelfde land PLAT!
Ruim 1275 km files en ik heb daarvan bijna 180 km ( lees: bijna de hele heenreis) in de file gestaan. Ongelooflijk. Een rit waar je normaal gesproken 1:45 uur over doet heb ik ruim 5 uur op gereden. De grootste uitdaging komt nog....ik moest daarna ook weer terug.
Wat een verschil is dat, rijden in Belgie over de Belgische snelwegen of rijden in Nederland, over de snelwegen. Zodra ik de grens over was....relatief schone wegen. Daarvoor had ik bijna skies of schaatsen nodig om me vooruit te kunnen komen.
Het heeft zo zijn nadelen om gescheiden te zijn en kinderen uit dat voormalig huwelijk te hebben.. Die moeten dan op zijn tijd ook naar de andere ouder. Op zich geen enkel probleem mee. Maar als je dan de omstandigheden hebt als gisteren..dan blijf ik toch wel liever thuis hoor. Meisjelief in de warmte en geen risico's lopen om in een ongeval verzeild te raken.
Gisteren was eigenlijk onverantwoord om daar door heen te rijden, zeker met een kind erbij. Maar regels zijn regels en gerechtelijke uitspraken kan je beter volgen om geen nare consequenties te krijgen.
Ik blijf wel bij mijn gemaakte standpunt; een eventuele herhaling gaat er niet komen! Niet nog eens dat risico lopen en spelen met mijn eigen leven en die van anderen. Want naar mijn bescheiden mening ben je dat op zo'n moment toch aan het doen.

Een advies aan onze wegenbeheerders: Neem een voorbeeld aan onze noorderburen! Zal veel ellende en ongevallen schelen.

Gelukkig is meisjelief heelhuids aangekomen en ben ik weer heelhuids en zonder blikschade terug thuis geraakt. Om 15:50 vertrokken en terug thuis om 23:24! ( enkele reis is de rit 179 km, dus tel maar uit!)

Riesje

Tja als de familie er ook al aan begint, kunnen we niet achter blijven..

Eerst maar eens even voorstellen. Ik ben Riesje, Raisa voluit, maar zo word ik toch regelmatig genoemd. Ik babbel erg graag, maar iedere keer de telefoon pakken kan aardig oplopen. Dus, na een tijdje de blog van mijn moeder te hebben gevolgd en nu ook van mijn zusje..dacht ik dat ik niet achter kon blijven.. zo kan ik en mijn ei kwijt en misschien in de toekomst ook eens advies krijgen van anderen. Of meningen, iets waarvan ik denk dat je er alleen maar van kan leren. Mijn taalgebruik of zinsgebruik kunnen soms afwijken. Dat komt omdat ik een nederlandse ben die al weer een kleine tiental jaren in België woont.
Ik heb een dochter uit een eerdere relatie en heb nu, wat je tegenwoordig zegt, een nieuw samengesteld gezin. Groot woord. Gezin bestaat uit mijn verloofde Geert, dochter Britt ( Brittje) 2004, en twee stiefdochters Britt ( 2002) en Ine ( 2003). Een gezellige bende meiden dus waar Geert het soms knap lastig mee heeft :-) En niet vergeten: onze Gyzmo een reu ( lees: mannetjes hond) dus 4 meiden en 1.5 man/ reu..

Wat ik hier kom doen? gewoon mijn ei kwijt, de dingen die ik meemaak in mijn leven.