Examenstress of gewoon stress omdat er allerlei proefwerken / toetsen op je afkomen is normaal bij de meeste mensen. Mijn meisje van net 8 had er ook last van. Naar mijn bescheiden mening vind ik dat veel te vroeg. Net 8 jaar, in de 2e klas van de basisschool en nu al heuse proefwerkweken. Waarom is dit eigenlijk nodig? Feit is wel, "jong geleerd is oud gedaan", maar toch. In mijn tijd ( lees enkele decenia geleden èn in een ander land) ging het er anders aan toe. In mijn geheugen toch. De gevreesde proefwerkweken kwamen pas in het voortgezet onderwijs. Enfin, nu niet.
Dochterlief had van haar juf een volledig leerschema gekregen en ze kon eraan beginnen. De motivatie zakte haar letterlijk in de schoenen, en toch beet ze door! ( mama is nog steeds trots daarop!)
Maar toen kwamen die toetsen, de een wat lastiger dan de andere. Met als gevolg een deuk in haar zelfvertrouwen met daaraan het gevolg van ontbreken aan motivatie. En dan tref je je dochter aan van "ik kan het niet en dus doe ik niets meer, het heeft toch geen zin. Ik blijf wel lekker zitten dit jaar".. Tja zie dan maar eens een 8 jarige die nog koppiger kan zijn dan een ezel, te overtuigen dat ze toch echt even door moet zetten. Ik vond het een hele lastige klus. Tips en adviezen gevraagd aan mijn moeder, haar juf en zelfs aan de mensen van de zorg op school. Mijn trucendoos was leeg en ik wist echt even niet meer hoe Britt nu te benaderen. Ik en samen met mij vele anderen waaronder haar eigen juf, waren ervan overtuigd dat ze het wel degellijk kon en bleven dat herhalen. Ze bleef echter volhouden van niet. Tja, wat heb je daar dan tegen in te brengen?
Nadat ik het uiteindelijk aan haar had toegegeven het niet meer te weten wat te doen en haar gezegd dat ik het wel heel erg belangrijk vond dat ze toch in ieder geval haar best moest blijven doen, was gek genoeg het keerpunt. Tja zo zie je maar dat ik ook elke dag nog bijleer.
Ze heeft haar best gedaan en de resultaten mogen er zijn!!! Ze gaat over en in september mag ze starten in het 3e leerjaar. SUPERTROTS zijn we! en gelukkig zij ook. Het euvel is enkel dat het madammeke het niet goed genoeg vindt. "Het zijn niet allemaal negens en tienen hè mam!" DUH! Waarop deze mama enkel zei, tja meisje als je dat per se wilt, ga je in het vervolg meer moeten leren en NOG beter je best moeten doen... Antwoord van de wijsheid zelve; "ja echt superhard heb ik ook weer niet gewerkt he?" I rest my case ;-)
Ik ben in ieder geval een leerpunt wijzer.
Onze 3 kadetten kunnen gaan genieten van een welverdiende vakantie. Vanaf 3 september gaan er 2 naar klas 3 en 1 naar klas 4! Met 3 prachtige rapporten gaan ze vrijdag de zomervakantie tegemoet! Deze vakantie kan voor hun niet meer kapot! En ze hebben van ons 2 supertrotse ouders gemaakt! Supergoed gedaan meiden!!
Riesje x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten